Wygrywaj bilety z www.radioram.pl!

JAZZ KLUB RURA - Dagadana - 4 listopada - godz. 20.30. Jeśli chcesz zdobyć podwójne zaproszenie oraz płytę wyślij sms-a pod numer 71160 w treści wpisz: RAM,Dagadana, swoje imię i nazwisko.

Polsko-ukraińskie trio DAGADANA (ДаґаДана) przeplatając jazz, folk, synth-pop i elektronikę tworzą niepowtarzalny język zespołu. Pełne humoru koncerty, pokazują, że jest to ten rodzaj muzyki, który uszczęśliwia zarówno słuchaczy, jak i twórców. Ciepłe wokalizy, przetwarzanie głosu na żywo, odważne plastikowe brzmienia, transowy kontrabas oraz wykorzystanie dziecięcych instrumentów muzycznych ukazuje słowiańską duszę artystów, szaloną z jednej, łagodną z drugiej strony.

Skład: Daga Gregorowicz (Polska) –wokal, elektronika; Dana Vynnytska (Ukraina)- wokal, instrumenty klawiszowe; Mikołaj Pospieszalski (Polska)- kontrabas.

FOLK JAZZ ELEKTRONIKA - Powstanie zespołu to efekt trzyletniej znajomości muzyków. Daga Gregorowicz (Poznań), Dana Vynnytska (Lwów) i Miko Pospieszalski (Częstochowa) to muzycy obracający się w różnych nurtach muzycznych –od klasyki po breakbeat. Poznali się przy okazji eksperymentowania z jazzem na krakowskich warsztatach „International Summer Jazz Academy". Daga Gregorowicz absolwentka Studium Piosenkarskiego im. Czesława Niemena w Poznaniu. Osobiście fascynuje ją przetwarzanie głosu i wplatanie go w muzykę elektroniczną. Współpracowała przy nagrywaniu jednej z płyt z Tomaszem Gwincińskim.

 Dana Vynnytska, absolwentka Wydziału Kompozycji w Konserwatorium Lwowskim, jest laureatką programu stypendialnego polskiego Ministerstwa Kultury "Gaude Polonia" przeznaczonego dla młodych artystów z krajów Europy Środkowowschodniej. Półroczny pobyt Dany na stypendium w Polsce umożliwił wzajemne poznanie się, pracę nad repertuarem oraz koncertowanie (najpierw jako duet żeński). Dana współpracuje z zespołem Shokolad.

Od samego początku zespół DAGADANA czerpał z muzyki ludowej, stopniowo poszerzając spektrum swoich inspiracji o pozornie niemożliwe do połączenia z folkiem gatunki takie jak synth pop, disco i drum&bass, tworząc trudny do zaszufladkowania styl. Podczas koncertu poznajemy różne strony osobowości muzyków, które potrafią ukazać zarówno w melancholijnych balladach, jak i piosenkach ocierających się o kiczowate disco. Dzięki niezobowiązującej formie koncertów i łatwości w nawiązywaniu osobistego kontaktu z publicznością, możliwy jest międzykulturowy dialog prowadzony językiem dźwięku.

W maju 2008 roku do projektu na stałe został zaproszony Miko Pospieszalski, student Wydziału Jazzu na Akademii Muzycznej w Krakowie , który grą na kontrabasie dopełnia całość brzmienia zespołu i nie pozwala zapomnieć o wspólnych jazzowych korzeniach. Brał udział w wielkich przedsięwzięciach muzycznych rodziny Pospieszalskich. Współpracował z Arką Noego, 2Tm2,3. W grudniu 2008 roku zaspół wydał EP “Wygadana” z pięcioma utworami. Utwór Roman znalazł się na składance “ We are from Poland vol.3”.

POEZJA, muzyka i multimedia DAGADANA oferuje także specjalny program artystyczny- multimedialną Noc Poezji ukraińskiej. Zespół prezentuje poezję czołowych poetów współczesnej Ukrainy-Marianny Kijanowskiej oraz Mykoły Riabczuka. Łącząc muzykę i poezję, DAGADA NA jest otoczona obrazami multimedialnymi Serhija Petkyuka plastyka ze Lwowa, który wprowadził w osłupienie mieszkańców swego miasta, kiedy to na jednej z dzielnicy Lwowa zamieniłjedną ze ścian wieżowca w ogromną krzyżówkę.

Mykoła Riabczuk (ur. 1953) – ukraiński krytyk literacki, eseista i publicysta (tematyka społeczno-kulturalna i polityczna), poeta. Za publikację wierszy w almanachu Skrzynia (Skrynja) został relegowany ze studiów. W 1999 otrzymał nagrodę POLKUL Fundation za działanie na rzecz dobrych stosunków ukraińsko-polskich, a w 2002 został laureatem polsko-ukraińskiej Nagrody Pojednania.

 Marianna Kijanowska (ur. w 1973) – poetka, tłumaczka, absolwentka filologii ukraińskiej. Autorka tomików: „Inkarnacija” (1997), „Winky sonetiw” (1999), „Mit otworennia” (2002), „Kochannia i wijna” (wspólnie z Marjaną Sawką; 2002), „Knyha Adama” (2004), „Zwyczajna mowa” (2005). W 2003 r. była stypendystką Ministra Kultury RP (program Gaude Polonia).

Serhij Petluk – plastyk, malarz ze Lwowa, członek grupy artystycznej KOMA. Laureat programustypendialnego Gaude Polonia Anno Domini 2009.

DAGADANA w projekcie artystycznym Marty Filipiak pt. SNY MANI Płyta “Maleńka” nagrywana jest w w najlepszych z możliwych warunków w Polsce (Studio7), dzięki czemu produkcja ta zaliczana jest do poziomu światowego. Obserwujący producenci z zaciekawieniem słuchają kolejnych postępów w nagraniach. Według nich, płyta jest bardzo odkrywcza, łącząca nietypowe instrumenty, style muzyczne. Promujący DAGADANA na antenie Polskiego Radia Piotr Baron powiedział, że “na finał wprost nie może się do czekać.”

Goście i brzmienia wszelakie Grono przyjaciół DAGADANA, to przede wszystkim muzycy z najwyższej półki w Polsce. Swoją obecnością na nagrywanej LP zaszczycili nas: Tomasz Duda - (Pink Freud, Ania Dąbrowska, Kasia Nosowska, Baaba) saksofony, klarnet basowy, flet; Marek Pospieszalski (EMPE3, Zakopower)- saksofony, klarnet basowy; Karim Martusewicz (Voo Voo, Karimski Club)- piła; Marcin Pospieszalski- cymbały rzeszowskie, bandura; Remigiusz Zawadzki (Afro Kolektyw, Excessive Machine)- instrumenty perkusyjne; Gabriela Kulka - śpiew, klawinet; Szymon Piguła- akordeon; Mikołaj Kubicki- trąbka; Michał Szturomski (Afro Kolektyw)- gitara; Michał Hoffmann -Afrojax. (Afro Kolektyw)- rap; Jarosław Zawadzki (Zbigniew Wodecki)- organy Hammonda;

*************************************************

GALERIA BWA AWANGARDA (ul. Wita Stwosza 32) - Wrocław Industrial Festiwal – Rapoon, Stupor - 4 listopada - godz. 19.00. Jeśli chcesz zdobyć podwójne zaproszenie wyślij sms-a pod numer 71160 w treści wpisz: RAM, Wrocław Industrial Festiwal , swoje imię i nazwisko.

Program festiwalu: 4.11.19.00 - BWA(Wita Stwosza 32): RAPOON, STUPOR (wstęp - 20 zł); 5.11. 18.00 - Entropia (Rzeźnicza 4): ZA SIODMA GORA ( wstęp darmowy); 6.11. 19.00 Sala Gotycka (Gothic Hall)(ul Purkyniego 1) : SOISONG; BRIGHTER DEATH NOW; SAVAGE REPUBLIC; ILUSSION OF SAFETY; NAEVUS; GERCHTIGKEITS LIGA; AKIMBO; ( wstęp - 80/90 PLN); 7. 11 19.00 Sala Gotycka (Gothic Hall) (ul Purkyniego 1): PSYCHIC TV; KNIFELADDER; SUTCLIFFE JUGEND; FLINT GLASS; MONA MUR & EN ESCH; PRAWATT; NIHILISTA;( wstęp - 80/90 PLN) 8.11. 19.00-CRK (Jagiellonczyka 10c/d) : INFAMIS; KOTEL#26; YARRDESH; KREW Z KONTAKTU;( wstęp - 15PLN);

 Więcej informacji - www.industrialart.eu/festival.

RAPOON (UK) Już od prawie 30 lat Robin Storey prezentuje słuchaczom swoją innowacyjną i wpływową muzykę - pierwotnie jako jeden z członków-założycieli słynnego i wyznaczającego nowe horyzonty zespołu Zoviet France, obecnie jako działający solo artysta multimedialny w autorskim projekcie Rapoon. W latach 1979-1992 Storey występował w Zoviet France - w okresie uznawanym za najbardziej produktywny i wpływowy dla grupy - gdzie był odpowiedzialny za większość muzyki i oprawę plastyczną wydawnictw i koncertów. Rozpoczynając karierę solową w 1992 roku i kontynuując ją aż po dzień dzisiejszy, Storey zyskał międzynarodowe uznanie jako działający na swoich własnych zasadach eksperymentalny artysta i muzyk. Storey zdobył wykształcenie plastyczne w latach 1973-77 i zyskał tytuł BA sztuk pięknych w Sunderland School of Art w 1997 roku. W tym samym czasie także studiował awangardową kompozycje pod opieką Dave'a Pindera, uznanego twórcę muzyki współczesnej. W latach 1977-79 nauczył się także technik grafiki warsztatowej i projektowania graficznego, które to umiejętności zdefiniowały potem oprawę plastyczną wczesnych wydawnictw Zoviet France z ich ręcznie wykonanymi okładkami. Od 1979 do 1994 roku Robin pracował jako audiowizualny technik dla miejscowych firm, dzięki czemu opanował sztukę filmowania, montażu i animacji slajdowej. Wszystkie te liczne zdolności wykorzystał, by wzbogacić swój dorobek artystyczny. W latach 1979-1994 jego sztuka byłą prezentowana na wystawach na całym świecie - między innymi w Związku Radzieckim i Stanach Zjednoczonych. Po roku 1994 artysta skoncentrował się ponownie na muzyce i do tej pory wydal prawie 40 solowych albumów jako Rapoon, nie stroniąc też od wspólnych projektów z innymi wykonawcami i kompozytorami, jak na przykład Reformed Faction z Markiem Spybeyem i Hank and Slim z Nigelem Ayersem. Na swoim koncie ma także kilka doskonale sprzedających się bibliotek dźwiękowych dla korporacji Sony i jest kompozytorem licznych ścieżek dźwiękowych do niezależnych filmów, takich jak The Three Trials Randy'ego Greifa czy Effaced Nadine Shamounki. W 2003 Storey powrócił na uczelnię i w 2004 uzyskał tytuł MD w dziedzinie kreatywnej technologii muzycznej na uniwersytecie Newcastle. W ostatnim czasie powrócił do realizacji sztuk wizualnych, czego rezultatem w 2005 roku był jego pierwszy pełnometrażowy film animowany. Kontynuuje także swoją karierę jako malarz. W 2007 roku rozpoczął pisanie swojej pierwszej powieści.

STUPOR (Polska-Niemcy) - Stupor to audiowizualny projekt muzyczny z Monachium, który tworzą Krzysztof Siegel (także Mix In Mono) i Artur Ząb (rutra baz, leiche rustikal). Obaj pochodzący z Wrocławia artyści tworzą muzykę zakorzenioną w tradycji dark ambientu i post industrialu, która poprzez pulsujące, noisowe rytmy i wizualne zagłębienie się w tematykę ciemnych stron ludzkiej duszy, wyobcowania jednostki we współczesnym świecie i współistnienia człowieka z nieokiełznana naturą, tworzy multimedialną całość. Zespół korzysta z dźwięków syntezatorów, komputerów, gitary basowej i przetworzonych głosów. Pod nazwa Stupor-Arts kryje się platforma dla muzyki industrialnej i awangardowej. Odbywający się od roku 2002 cyklicznie festiwal Bleisound w Monachium dokumentuje poszukiwania niekonwencjonalnych projektów muzycznych, audiowizualnych i artystycznych z całego świata.

 ****************************************************

KLUB SZEPTY (ul. Ruska 47/48a) - Indigo Tree + The Forest and The Tress - 8 listopada - godz. 19.00. Jeśli chcesz zdobyć podwójne zaproszenie wyślij sms-a pod numer 71160 w treści wpisz: RAM, Indigo Tree, swoje imię i nazwisko.

Indigo Tree tworzą: Peve Lety – bard gitarowy. Ponieważ nie mógł dogadać się przez całe swoje życie z żadnym bardziej licznym zespołem postanowił stworzyć duet muzyczny. Jak mawia: "ciężko jest wyrzucić z zespołu jedynego muzyka, z którym się gra."

Filip Zawada – były muzyk zespołu Pustki i AGD. Masażysta dźwiękiem metodą Petera Hessa. Ponieważ coraz trudniej dogaduje się z kimkolwiek mieszka w górach i stara się nie myśleć.

Indigo Tree działają we Wrocławiu i okolicach. Gdy nie grają - piszą, gotują pierogi, robią zdjęcia, usypiaja dzieci.

Historia Indigo Tree - jest krótka: 2009 - Filip Zawada zaprasza Peve Lety'ego do współpracy przy nagrywaniu muzyki filmowej. Po godzinie improwizowania postanawiają zmalwersować pieniądze na studio. Zamykają się na tydzień w dużej sali nagraniowej i tworzą pierwszą płytę 'Lullabies of love and death'. Muzyka do filmu nie powstaje. Po umieszczeniu piosenek na myspace zgłaszają się do duetu trzy wytwórnie płytowe, z których muzycy wybierają tą, która daje całkowitą swobodę w nagrywaniu i myśleniu, a także daje możliwość kupna nowych instrumentów.

ENIGMATYCZNY WYWIAD Z ZESPOŁEM INDIGO TREE, W KTÓRYM OSOBA PYTAJĄCA PYTA JEDNYM SŁOWEM, A ZESPÓŁ ODPOWIADA BEZOOSOBOWO.

miasto ? - Jedyną przyjemną rzeczą w miejskim życiu jest anonimowość. Jeżeli ktoś potrafi skupić się w hałasie to miasto jest doskonałym miejscem na spędzenie życia. Jeżeli ktoś hałasuje w hałasie to wydaje się być najbardziej złośliwą osobą na świecie.

 wieś ?- Tu jesteś zawsze znany, rozpoznawalny. Każdy twój ruch jest śledzony. Mieszkając na wsi łatwo możesz stwierdzić czy chciałbyś być kimś takim jak Michael Jackson czy nie.

zdjęcia? - Porozumiewanie się kodem obrazkowym wymyślonym przez jaskiniowców jest dowodem na to, że nie za bardzo posunęliśmy się w rozwoju lub też zatoczyliśmy koło, tym samym udowadniając sobie, że życie nie ma najmniejszego sensu.

książki? - Gdyby ludzie pisali mniej książek, wtedy ludzie słuchali by więcej muzyki. Gdyby ludzie słuchali więcej muzyki, wtedy ludzie pisali by mniej książek.

granie? - Jeżeli muzyka jest najprzyjemniejszą forma matematyki. To granie jest obopólną zgodą (zawartą między słuchaczem, a grajkiem) na pomyłki.

słuchanie? - Nie jest odwrotnością grania, ani mówienia. kołysanki miłosne (pink) - Tak naprawdę nie ma różnicy między kołysankami o śmierci i o miłości.

kołysanki śmiertelne (frog) ? - Tak naprawdę nie ma różnicy między kołysankami o miłości i o śmierci. Być może dlatego nie warto jest używać słów, do wyrażania emocji.

*********************************************

KLUB FORMATY (ul. Samborska 3-5) - Kabaret Żak i Szpak - 6 listopada - godz. 19.30. Jeśli chcesz zdobyć podwójne zaproszenie wyślij sms-a pod numer 71160 w treści wpisz: RAM,Żak i Szpak, swoje imię i nazwisko.

Kabaret Żak i Szpak, zwany również Laureatami, to spółka autorska laureatów wielu konkursów i festiwali kabaretowych, wśród których należy wymienić Ogólnopolski Festiwal Piosenki Kabaretowej „Obora”, Festiwal Piosenki Debilnej „Wrocek”, Festiwal Piosenki Kabaretowej OSPA, Turniej Łgarzy czy Mistrzostwa Polski w klęciu jak szewc. Jego główną formą wyrazu jest piosenka o różnym stopniu nasycenia właściwości a mi tudzież intencjami kabaretowymi. Na uwagę zasługuje niezwykle bogate instrumentarium, towarzyszące wykonaniom piosenek. Pojawiają się tu telefony komórkowe, zielone smoki ,stringi, odkurzacz, a nawet dwie gitary.

*************************************************

LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE nr. III (ul. Składowa 5) - Ogólnopolski Przegląd Piosenki Licealisty "WYBRYK" – Waglewski Fisz Emade (pod patronatem radia RAM) - 13 listopada - godz. 16.00. Jeśli chcesz zdobyć podwójne zaproszenie wyślij sms-a pod numer 71160 w treści wpisz: RAM,Wybryk, swoje imię i nazwisko.

Od wielu lat "Trójka" jest organizatorem Ogólnopolskiego Przeglądu Piosenki Licealisty "WYBRYK". Zaczęło się niewinnie: Marcin Klarman, Marek Wiewiórki, Maciej Stępniak, Ela Iwanek wymyślili sobie, że zorganizują w szkole dużą imprezę muzyczną. W klimacie miała przypominać Przegląd Piosenki Aktorskiej. Poza zapałem wszystko sprzysięgło się przeciwko WYBRYKowi. Pierwszy koncert nie odbył się z przyczyn politycznych. Jednak cierpliwość bywa wynagradzana. Zmieniły się czasy, władza w Polsce, więc pomysł WYBRYKu odżył. Tym sposobem w 1991r. w sali gimnastycznej zmontowana została scena, którą wypożyczył Teatr Polski. Warto wspomnieć, że pierwszy przegląd odbył się w kwietniu. Już wówczas korzystaliśmy z pomocy akustyków, których ściągnął do szkoły pan Krzysztof Jakubczak. Koncert okazał się wielkim wydarzeniem artystycznym, mnóstwo wykonawców pragnęło wziąć w nim udział. Zgłosiło się 68 solistów wraz ze swoimi muzykami. Zdecydowanie przeważała piosenka poetycka, aktorska. WYBRYK skończył się nad ranem. Zabawa, spontaniczność, radość to znak tamtych, dość siermiężnych czasów.

Pierwszy przegląd nie był oceniany. Każdy, kto potrafił śpiewać i pragnął podzielić się z innymi tym, co dla niego ważne, mógł wystąpić na scenie. Młodzi wykonawcy śpiewali piosenki do własnych tekstów, często były to oryginalne kompozycje muzyczne, wykonywano również znane szlagiery kabaretowe, bluesowe, było także trochę rocka. Mijały lata.

WYBRYK stawał się coraz bardziej profesjonalną imprezą. Kilka koncertów odbyło się poza szkołą, m.in. w Wytwórni Filmów Fabularnych - tu warto wspomnieć, że na tym koncercie było ponad 2500 osób. Innym razem gościł nas Impart, jeszcze innym Agora. Jednak przestrzeń "Trójki" okazała się wyjątkowa, niezastąpiona.

Każdy koncert miał swoją gwiazdę, wymieniając po kolei: Jacek Wójcicki, Anna Szałapak, Wojciech Kościelniak, Konrad Imiela, Stanisława Celińska, Artur Barciś, Lech Janerka, Jacek Ziobro, Krystyna Tracz, Agnieszka Fatyga, Mechanicy Shanty, Krystyna Prońko, Carrantuohill, Robert Kasprzycki i Akurat. Dwukrotnie wystąpiły już także na WYBRYKu zespoły: Raz, Dwa, Trzy oraz Voo Voo. >Młodych wykonawców oceniali jurorzy, m.in. Zbigniew Piotrkowski - muzyk i wykładowca PWST, Lidia Geringer d`Odenberg - Dyrektor Festiwalu Wratislavia Cantans, Krystyna Krotoska - aktorka Teatru Polskiego, Wojciech Kościelniak - aktor, reżyser i Dyrektor Teatru Muzycznego, Artur Barciś - aktor Teatru Ateneum, Roman Kołakowski - szef Przeglądu Piosenki Aktorskiej, hr. Wojciech Dzieduszycki, Monika Klubińska - Polskie Radio Wrocław, Ewa Kamasz - aktorka Teatru Polskiego i wykładowca PWST, Grzegorz Cholewa - dziennikarz Gazety Wyborczej, Łukasz Damm - basista zespołu Husky, Marcin Ożóg - basista zespołu Robotobibok, Jarem Klich - wykładowca Akademii Muzycznej. Widzowie nie mają pojęcia, ile zamieszania, jakie nieporozumienia i awantury, panują za kulisami. Na scenie widać uśmiech, skupienie, profesjonalizm, a w garderobach panuje chaos. Inspicjenci mają problemy ze znalezieniem na czas wykonawców, którzy siedzą na widowni albo nie przyjechali jeszcze na koncert.

Osobnym problemem są gwiazdy. Mają swoje wymagania, czasami dość śmieszne, ale w czasie występu okazuje się, że wiedzą czego chcą. O ich występach i pobycie w "Trójce" można by napisać mnóstwo anegdot. Były czasy, kiedy gwiazdy po recitalu składały swoje podpisy na ścianach sekretariatu. Może przyszłe pokolenia znajdą sposób, aby wydobyć spod farby mnóstwo podpisów, zabawnych sentencji i rysunków. Najwięcej kłopotów sprawiali widzowie. Dostać się na koncert nie było łatwą sprawą, po prostu brakowało biletów. W różny sposób rozwiązywano tę niedogodność. Byli tacy, którzy po piorunochronie wchodzili na drugie piętro, inni potrafili wyrwać kratę, aby wejść przez okno, były też podrobione bilety. Po każdym WYBRYKu licytowano się, kto jak wszedł, gdzie się ukrył przed pościgiem nauczycieli, jak uniknął odpowiedzialności, itd. Jednak na WYBRYK przychodzono, aby posłuchać piosenek, muzyki. "Trójkowicze" byli szczególnie rozpoznawalni, ich występów oczekiwano. Często też zdobywali nagrody. Tu trzeba wspomnieć o uczniach kolejnych klas humanistyczno-teatralnych. Swoim głosem potrafiła zachwycić Gosia Rachańczyk, Monika Węgiel, Basia Tekieli i Renia Kawa. ¦wietnie śpiewali również Maciej Stępniak, Ewa Lis, Marcin Klarman, Maciej Litkowski, Tomasz Wierzbowski, Justyna Głowacz czy Basia Wesołowska. Inaugurując pierwszy WYBRYK nikt nie przypuszczał, że będzie istniał tak długo. Teraz trudno sobie wyobrazić szkołę bez corocznych koncertów piosenek, bez niepowtarzalnej atmosfery towarzyszącej przeglądowi. Coraz to nowe pokolenia "Trójkowiczów" identyfikują się z Ogólnopolskim Przeglądem Piosenki Licealisty "WYBRYK". Kolejne edycje koncertów są zasługą uczniów Liceum Ogólnokształcącego Nr III. Angażują się w prace techniczne, porządkowe, organizacyjne. Lista osób, które poświęciły WYBRYKowi mnóstwo swego czasu, jest długa. Mimo że WYBRYK odbywa się od tylu lat, to nie starzeje się. Zmieniają się jedynie piosenki, wykonawcy, którzy przyjeżdżają z całej Polski. ¦piewanie traktują jako przygodę artystyczną, chociaż niejeden myśli o wielkiej scenie. Podsumowując, WYBRYK jako znana impreza muzyczna we Wrocławiu ciągle ma się dobrze.

***********************************************

CENTRUM SZTUKI IMPART (ul. Mazowiecka 17) - Wallstrasse 13 - 7 listopada - godz. 19.00. Jeśli chcesz zdobyć podwójne zaproszenie wyślij sms-a pod numer 71160 w treści wpisz: RAM,Wallstrasse 13, swoje imię i nazwisko.

Autorski spektakl Bente Kahan jest opowieścią o losach mieszkańców domu przy wrocławskiej ulicy Włodkowica 13 (przed wojną Wallstrasse). Dzieje prawdziwych ludzi wsparła autorka dokumentami archiwalnymi, zdjęciami i materiałami z epoki. Barbara podąża śladami dawnego życia, które toczyło się we wrocławskiej kamienicy - jej rodzinnym domu. To poszukiwanie «życia przed życiem», ludzkiej historii odgrywającej się zanim sama się urodziła, staje się jej obsesją. Zmusza także nas (publiczność) do konfrontacji z przeszłością, wskrzeszając ludzkie dusze i czasy, w których żyły. Poznajemy zatem ludzi i życie kulturalne w niemiecko- żydowskiej rzeczywistości lat 30-tych oraz polsko- żydowskiej lat 1946- 1968. Trudne doświadczenia bohaterów opowieści przedstawione zostały bez patosu, bez oskarżeń i rozrachunków. Monologi Barbary przeplatają się z lirycznymi piosenkami… O PRZEDSTAWIENIU Barbara opuściła Polskę mając 10 lat, w roku 1968. Teraz powraca, aby pochować zmarłego ojca. Sprząta jego mieszkanie, to samo, w którym się wychowywała do dziesiątego roku życia, odnajduje między innymi artykuły z gazet, pochodzące z roku 68’, kiedy została zmuszona do emigracji, oraz plakaty przestawień Teatru Żydowskiego, w którym kiedyś występowała jej matka - aktorka. Znajduje również tajemniczą fotografię , na odwrocie której napisane jest imię i nazwisko: Leontine Dambitsch. Fotografia okazuje się tropem prowadzącym do Niemki, która również żyła w tym mieszkaniu zanim została wywieziona do obozu śmierci. Barbara odkrywa ślady dawnego życia, które toczyło się tutaj. Polska premiera przedstawienia, odbyła się 10.10.2007 r. w Synagodze Pod Białym Bocianem we Wrocławiu. Premiera norweskiej wersji językowej odbyła się dnia 10.04.2008 r. w Oslo Nye Centraltheatret. O spektaklu: Scenariusz i reżyseria: Bente Kahan; Scenografia i kostiumy: Anna Weber / Helge Hoff- Monsen; Występują: Bente Kahan; Tomasz Kasiukiewicz – fortepian; Igor Pietraszewski – saksofon, klarnet; Artur Dominik – perkusja; Jacek Węgrzynowski – kontrabas.