Zmarła Magdalena Abakanowicz

Muzeum Narodowe we Wrocławiu posiada największą w Europie kolekcję dzieł Magdaleny Abakanowicz (cykl Alteracje obejmujący serie prac jak Embriologia, Postaci siedzące, Anonimowe portrety, Tłum). Oprócz nich przechowuje w swoich zbiorach kolekcję Abakanów, czyli wczesnych tkanin, które artystka zaczęła realizować na początku lat 60-tych i które zapoczątkowały jej światową karierę. Abakany to prace, którymi artystka zrewolucjonizowała światową sztukę tkaniny artystycznej. Zerwała z powszechną wówczas płaską formą tkaniny nadając swoim pracom kształt reliefu a potem trójwymiarowej rzeźby.

Jej Kompozycja białych form pokazana na Biennale Tkaniny w Londynie w 1962 roku wywołała szok. Jeszcze płaska, ale już z elementami reliefu, zapowiadała rewolucję na skalę globalną. W następnych pracach Abakanowicz systematycznie rozbijała płaską powierzchnię, wprowadzała nowe tworzywa, inaczej formując wełnę, tradycyjnie używaną do wyrobu tkanin.

Inspirowała ją biologia. Jej tkaniny-rzeźby zestawione razem tworzą wrażenie tajemniczej dżungli, przypominają też stalaktyty lub stalagmity w jaskiniach. Widać w nich również fascynację erotyzmem. W 1965 roku artystka otrzymała za Abakany Złoty Medal na Biennale w Sao Paulo, ta nagroda zapoczątkowała jej światową karierę.

Przechowywane w magazynach Muzeum Narodowego we Wrocławiu Abakany były wielokrotnie pokazywane na wystawach retrospektywnych Magdaleny Abakanowicz m.in. na Węgrzech, w Japonii. Niedawno artystka zgodziła się z wnioskiem dyrektora Mariusza Hermansdorfera, by wystawić te prace na wystawie polskiej sztuki współczesnej. W sali poświęconej twórczości Magdaleny Abakanowicz w Muzeum Narodowym we Wrocławiu, oprócz Abakanów pokazywane są Postaci siedzące i fragment Tłumu.

Wiele z jej prac można podziwiać w gmachu Pawilonu Czterech Kopuł we Wrocławiu. Na tyłach Muzeum Narodowego we Wrocławiu umiejscowiono z kolei inną z jej prac, czyli King Arthur's Court. Jest to jedenaście figur utworzonych ze stali nierdzewnej między 2005 a 2007 rokiem.

Kilka lat temu na Świdnicką sfrunęły jej Ptaki - jej aluminiowe konstrukcje zdobiły początek deptaka przy placu Teatralnym. Po remoncie Bulwaru Dunikowskiego rzeźby przeniesiono nad Odrę - wylądowały przy mostku nad Zatoką Gondol od strony Bastionu Polskiego na wyremontowanym Bulwarze Dunikowskiego.

Częstym elementem jej twórczości są zwielokrotnione sylwetki ludzkie stojące w pewnym porządku. Przykładem z tego nurtu jest choćby praca Nierozpoznani, wykonana z okazji 750-lecia lokacji Poznania. Rzeźbiarka mieszkała i tworzyła na co dzień w Warszawie.