NOWA ODSŁONA WYSTAWY „W DIALOGU”

W drugiej edycji wystawy przewagę stanowią realizacje figuratywne. Poza organicznymi obiektami formowanymi na kole garncarskim autorstwa Bożeny Sacharczuk, które wtapiając się w przestrzeń pejzażu stanowią rodzaj hołdu dla samej idei życia, to sylweta człowieka i skojarzenia które przywołuje postać ludzka stały się punktem wyjścia do stworzenia przez autorów dzieł z „naturą w tle”. Obszerna mirabelka daje delikatny półcień dla naturalistycznych przedstawień kobiecych sylwet autorstwa Katarzyny Nowak, dyskretnie kokietujących swoimi nagimi ciałami, tworząc scenerię niczym z obrazu Èdouarda Maneta „Śniadanie na trawie”.

Pełne ekspresji, wyrazistych gestów i intensywnych barw wywołujących bardzo emocjonalne skojarzenia są rzeźby Rytisa Konstantinaviciusa. O tym, jak trudne i kruche mogą być relacje międzyludzkie, które często nieświadomie prowadzą do ludzkich tragedii i wykluczenia pokazuje, ustawiając sylwety rzeźb w pozach, które wywołują poczucie dyskomfortu, niestabilności.

Zgoła odmienne wrażenie budzą realizacje Łukasza Karkoszki. Niczym antyczne posągi, strażniczki prawdy, koncentrujące w sobie siły witalne, pilnujące by świat toczył się swoim właściwym torem. Dzieła wydają się funkcjonować w wyjątkowej symbiozie z pejzażem, ale i architekturą tego miejsca, przywołując na myśl historię ludzkości, teraźniejszość i jej przyszłość. Kolekcja rzeźb figuratywnych została uzupełniona o prace mozaikowe, które niczym przez szkło powiększające ukazują złożone struktury wielobarwnych szkliw, odkrywając przez nami piękno i złożoność samej natury.

Dzięki wystawie Uroczysko Siedmiu Stawów stało się odrealnionym miejscem, pozwalającym zatrzymać się w czasoprzestrzeni i skoncentrować myśli na chwili obecnej i jej jakże pozytywnych aspektach. Na łonie natury, wśród drzew, w spokoju i w bezpiecznych warunkach, znaleźć można ukojenie i przestrzeń by słuchać, obserwować i czerpać. Karmić swoje zmysły, kontemplować i doszukiwać się nowych wartości, być w dialogu ze sztuką…

...do czego serdecznie Państwa zapraszamy!

Kuratorki wystawy Anna Gendaj i Bożena Sacharczuk

ARTYŚCI, KTÓRYCH PRACE PREZENTOWANE SĄ NA WYSTAWIE:

Lukasz Karkoszka

Absolwent Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Dyplom z ceramiki artystycznej zrealizował w pracowni prof. Przemysława Lasaka i obronił w 2005 roku.

Od 2006 roku pracuje w macierzystej uczelni, obecnie na stanowisku adiunkta w Pracowni Projektowania Ceramiki Artystycznej i Użytkowej w Katedrze Konserwacji i Restauracji Ceramiki i Szkła.

Laureat Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2007 roku, zdobywca III miejsca w Ogólnopolskim Konkursie Ceramicznym Struny Światła w Zakopanem w 2009 roku, II miejsca w otwartym konkursie na obiekt z cegły klinkierowej we Wrocławiu w 2012 roku oraz nagrody Muzeum Historycznego w Bielsku-Białej w ramach 3. Bielskiego Festiwalu Sztuk Wizualnych w 2014 roku.

Zajmuje się ceramiką artystyczną. Tematem jego realizacji jest człowiek i jego przetworzony, przeobrażony obraz, który staje się pretekstem do kreowania rzeźbiarskiej bryły.

Najnowszym jego przedsięwzięciem artystycznym jest projekt ,,Poszukiwania”- wystawa aktualnie organizowana w Centrum Nauki i Sztuki Stara Kopalnia w Wałbrzychu. Prezentowana w Uroczysku Siedmiu Stawów grupa rzeźb „One” z cyklu Poszukiwania, to zapowiedź wałbrzyskiej kolekcji.

Rytis Konstantinavicius

Absolwent Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Od 2015 roku wykładowca na Wydziale Ceramiki i Szkła, asystent w Pracowni ceramiki artystycznej prof. Przemysława Lasaka. Fascynat różnorodnych, niekonwencjonalnych metod wypalania ceramiki, takich jak raku, naked raku, copper matte, czarna ceramika oraz raugo - starolitewskiej techniki wypalania z użyciem zakwasu chlebowego. Zajmuje się ceramiką artystyczną i malarstwem sztalugowym. W swoich realizacjach świadomie łączy obie dyscypliny, pokazując jak bliskie są te metody twórczej wypowiedzi. Dla autora bardzo ważnym elementem jest również sam zakres tematyczny, przekazywane treści i idee – to problematyka świata współczesnego. Wizja człowieka funkcjonującego jako „trybik”, który by w ogóle funkcjonować, wykonuje swoją drobną rolę, w olbrzymim mechanizmie budująco – burzącym zależności międzyludzkie.
W 2015 roku za swój projekt „Największe Naczynie Świata”, wpisany został do Księgi Rekordów Guinnessa. Naczynie znajduje w Babimoście, a jego wymiary po wypale wynoszą:

wysokość 310 cm, obwód brzuśca 689,5 cm, obwód otworu 502,9 cm, obwód przy podstawie 466 cm. Kurator malarsko-ceramicznego sympozjum międzynarodowego Cucuceni Art Camp w Mołdawii, organizowanego w latach 2017-2019.

Katarzyna Nowak

Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Ukończyła Wydział Ceramiki i Szkła w 1989 roku dyplomem z ceramiki artystycznej zrealizowanym w Pracowni Ceramiki Artystycznej prof. Krystyny Cybińskiej i z ceramiki użytkowej w Pracowni Projektowania Przemysłowego u prof. Lidii Kupczyńskiej-Jankowiak. Zrealizowała również aneks z malarstwa w Pracowni Malarstwa prof. Wandy Gołkowskiej.

Za swój dyplom magisterski otrzymała wyróżnienie podczas przeglądu sztuki Najlepsze dyplomy organizowanym w Galerii BWA w Toruniu.

Swoje prace wykonuje głównie w glinie, ale zdarzają się realizacje w innych materiałach m.in. w brązie. Wraz z mężem Krzysztofem Kłapkowskim są autorami rzeźby Amazonka w Zachodniopomorskim Centrum Onkologii w Szczecinie. Jest również autorką rzeźby w Centrum Kultury Euroregionu Stara Rzeźnia w Szczecinie. Zajmuje się sztuką figuratywną realizując akty kobiece, głowy, popiersia. Tematy, które wciąż autorka podejmuje to człowiek, jego emocje i przemijanie. Od lat współpracuje z Galeria Fine Art Galery i prezentuje swoje realizacje w przestrzeniach Uroczyska Siedmiu Stawów.

Bożena Sacharczuk

Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Od 1998 roku związana zawodowo z macierzystą akademią. Profesor akademii, od 2018 roku prowadzi autorską pracownię Laboratorium eksperymentu technologicznego. Dwie kadencje pełniła funkcję kierownika Katedry Ceramiki (2012-2020). Laureatka Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Młoda Polska 2006 oraz Stypendium Marszałka Województwa Dolnośląskiego 2007. W 2020 roku otrzymała odznakę Zasłużony dla Kultury Polskiej.

Swoje artystyczne działania opiera o pracę z wykorzystaniem koła garncarskiego. Stało się ono pretekstem do traktowania realizowanych form „para naczyniowych” jako obiektów, rozbudowanych kompozycji przestrzennych, angażujących otoczenie, wchodząc w zakres działań czysto rzeźbiarskich, a nie użytkowych (z czym powszechnie kojarzone są wyroby garncarskie). Fascynatka eksperymentów technologicznych w zakresie szkliw ceramicznych.

Jej prace znajdują się w zbiorach m.in.: Muzeum Narodowego we Wrocławiu; Muzeum Narodowego w Poznaniu, Muzeum Ceramiki w Faenzie we Włoszech; Galerii ON w Seulu w Korei Południowej i wielu prywatnych kolekcjach.