Keira Knightley w "Pokucie"

Szanse na statuetki mają też między innymi kompozytor Dario Marianelli, autor zdjęć Seamus McGarvey, scenarzysta Christopher Hampton, który przeniósł na ekran bestsellerową powieść Iana McEwana oraz młoda Saoirse Ronan za rolę drugoplanową. To ona zagrała trzynastoletnią Briony, od której zaczął się filmowy dramat.

Dziewczynka w upalny poranek w 1935 roku była świadkiem sceny miłosnej między swoją starszą siostrą i jej przyjacielem Robbinem. Brionny, z zazdrości i wybujałej wyobraźni, oskarża młodzieńca o straszne czyny. Niewinny człowiek trafia do więzienia, rodzina rozpada się. Wkrótce wybucha wojna. Briony zostaje pielęgniarką. Wyobraźnię wykorzystuje w pierwszych próbach pisarskich, ale nie może wyprzeć ze świadomości wielkiego zła jakie wyrządziła.

Tytułowa pokuta dotyczy się właśnie jej pisarstwa. Poprzez kolejne wersje opowieści mamy okazję poznać prawdę dotyczącą tragedii upalnych dni 1935 roku. Filmowa „Pokuta" to drugi film Joe Wrighta, w którym zagrała Keira Knightley. Szansę reżyserowi dali producenci poprzedniego obrazu- „Dumy i uprzedzenia". „Pokuta" to także film kostiumowy, ale opowiada tak naprawdę o doświadczeniach współczesności, o wyborach, emocjach i związkach, które żyją w decyzjach współczesnych widzów. Joe Wright potrafił tak patrzeć na prozę Jane Austen, teraz idzie tym tropem ze współczesnym pisarzem, Ianem McEwanem. Reżyser miał tu wiele do powiedzenia.

Pierwszy scenariusz Christophera Hamptona bardzo różnił się od powieści. Wright poprosił Hamptona o powtórną wersję, wierną książce. I pracował od samego początku drugiej wersji ze scenarzystą. Christopher Hampton docenił wsparcie, bo- jak mówi- adaptacja naprawdę dobrej powieści jest dużo trudniejsza niż tej niezbyt udanej. „Wg mnie Pokuta to jedna z najlepszych powieści ostatnich 20 lat i zachowanie na ekranie jej jakości to naprawdę poważna odpowiedzialność"- mówi Christopher Hampton.

Pokuta to kostiumowy dramat, który traktuje o sprawach ważnych dla współczesnych widzów. Podzielony jest na trzy części. Każda z nich ma swoją formę, swój wygląd. Pracowali nad tym scenografowie, kostiumolog i autor zdjęć. Wszyscy otrzymali za to oscarowe nominacje. Pierwsza część to upalne lato 1935 roku w rodzinnej posiadłości.

Gorąca temperatura zaczyna wpływać na zachowanie mieszkańców domu. Druga część filmu to przygaszony wojną Londyn i Francja, wojna- pokazywana szorstko i szybko- jak to określają twórcy- ze scenami batalistycznymi z Dunkierki. Tutaj kamerę z ręki zastąpiono jednym, szerokim ujęciem ze steadicamu. Jak podkreślają twórcy to była odważna decyzja. W scenie brało udział dwa tysiące statystów. Mimo to poradzono sobie w pięciu dublach.

Wśród aktorskich gwiazd „Pokuty", Keiry Knightley, Brendy Blethyn czy Vanessy Redgrave główną rolę męską, Robbiego, gra James McAvoy, lekarz z „Ostatniego króla Szkocji", Faun Tumnus z „Opowieści z Narnii". To gorące nazwisko ostatnich lat. Nic nie zapowiadało, że zrobi karierę aktora. Wychował się na trudnych przedmieściach Glasgow.

Samotna matka wychowywała go z dziadkami- dziadek był rzeźnikiem. McAvoy chciał uciec do armii, albo do nowicjatu. Jak dziś powtarza w wywiadach zawsze był przekonany, że będzie szczęśliwy. Aktorski raj otworzył się przed nim po sukcesie serialu „Shameless".

Wciąż jednak, nawet po sukcesie „Pokuty" McAvoy pozostaje outsiderem. Dowodem jest anegdota z festiwalu w Wenecji. Recenzent „Guardiana" przekazał Szkotowi, że Marco Mueller uznał go za „jeden z największych aktorskich talentów". McAvoy podziękował za komplement i bez zażenowania zapytał: „a kto to taki"? Szef festiwalu w Wenecji- usłyszał w odpowiedzi. Aktor tłumaczył, że nie spędza czasu na bankietach, nie zna ludzi ze środowiska, z przemysłu filmowego. Liczy się dla niego dobrze wykonana praca- a tą można podziwiać na ekranie. Końcowy rezultat jako pierwsi zobaczyli widzowie festiwalu w Wenecji.

„Pokuta" otwierała zeszłoroczną festiwalę. Joe Wright jest najmłodszym reżyserem, który dostąpił takiego zaszczytu. Ma 35 lat. Poza nominacjami do Oscara „Pokuta" zdobyła też 14 nominacji do nagród BAFTA, czyli wyróżnień Brytyjskiej Akademii Filmowej. Wygrała też Złoty Glob za najlepszy film oraz za muzykę.