Jakub Skrzywanek wreszcie reżyseruje we Wrocławiu i zapowiada zimny prysznic na dobre samopoczucie

Tytuł to „ZBRODNIA I KARA. Z powodu zbrodni Rosjan, których nie potrafimy zrozumieć”. Spektakl ma zawierać drastyczne sceny przemocy, także na tle seksualnym, i odnosić się do zbrodni rosyjskich popełnianych dziś w Ukrainie. 

Scenariusz przygotowano w oparciu o dokumentacje rosyjskich zbrodni wojennych, zgromadzonych przez ukraińskich dziennikarzy (przede wszystkim kolektyw „Slidstvo”). Twórcy poszukują też odpowiedzi na pytanie, co właściwie czujemy, widząc obrazy wojny. W spektaklu wykorzystano także fragment „Zbrodni i kary” Fiodora Dostojewskiego.

Z reżyserem Jakubem Skrzywankiem rozmawiał w Radiu Wrocław Kultura Grzegorz Chojnowski:

Jakub Skrzywanek urodził się we Wrocławiu, ale na jego spektakl w Teatrze Polskim w Podziemiu musieliśmy długo czekać, m.in. za sprawą pandemii. W rozmowie z Grzegorzem Chojnowskim reżyser opowiedział też o swoich pierwszych doświadczeniach teatralnych i najważniejszych współpracach. 

W drugiej części rozmowy Jakub Skrzywanek opowiada o najnowszej premierze:

W spektaklu zobaczymy aktorki i aktorów Teatru Polskiego w Podziemiu: Jankę Woźnicką, Agnieszkę Kwietniewską, Dariusza Maja, Michała Opalińskiego, Michała Mrozka i Igora Kujawskiego oraz aktorki i aktorów Wrocławskiego Teatru Pantomimy: Izabelę Cześniewicz, Paulinę Jóźwin, Artura Borkowskiego i Eloya Moreno Gallego.

Za muzykę w spektaklu odpowiada Karol Nepelski. Choreografię stworzyła Agnieszka Krysta. W inscenizacji z reżyserem współpracowali Paula Grocholska (także kostiumy) i Aleksandr Prowaliński (także światła). 

Teatr Polski w Podziemiu o Jakubie Skrzywanku:

Reżyser, autor, twórca instalacji performatywnych, dyrektor artystyczny Teatru Współczesnego w Szczecinie.

Urodzony 25.02.1992 roku we Wrocławiu, absolwent Wydziału Reżyserii Dramatu w Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie, Filologii Polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim, oraz kursu DOKPRO w Mistrzowskiej Szkole Wajdy.

Za debiutanckich „Cynkowych Chłopców” z Teatru Dramatycznego w Wałbrzychu nagrodzony Grand Prix na Festiwalu Pierwszy Kontakt w Toruniu i M-Teatr w Koszalinie. Jest laureatem najważniejszych nagród teatralnych. Zdobywcą „Lauru Konrada”, nagrody za indywidualność i oryginalność języka na Międzynarodowym Festiwalu „Boska Komedia” i laureatem Paszportu Polityki w kategorii Teatr.

Stale współpracuje m.in. Teatrem Powszechnym w Warszawie, Teatrem Polskim w Poznaniu oraz Teatrem Współczesnym w Szczecinie.

W głośnym „Mein Kampf”, inaugurującym Rok Antyfaszystowski, po raz pierwszy w historii zainscenizował na scenie teatralnej manifest autorstwa Adolfa Hitlera, jako przestrogę przed językiem używanym przez współczesnych polityków, co odbiło się szerokim echem nie tylko w Polsce, ale też poza granicami, gdzie spektakl Skrzywanka był bardzo pozytywnie odbierany m.in. przez New York Times, Financial Times, Der Freitag, Jerusalem Post, czy L’Espresso. Spektakl prezentowany był na prestiżowych festiwalach międzynarodowych m.in Bergman Festival w Sztokholmie.

Ostatnie spektakle Skrzywanka oscylują w temacie rekonstrukcji podważając biografie ważnych społecznie i kulturowo figur. W „Opowieściach niemoralnych” (Teatr Powszechny), odtworzył gwałt Romana Polańskiego na trzynastoletniej dziewczynce, którego ten dokonał w 1977 roku w willi należącej do Jacka Nickolsona, zaś w „Śmierci Jana Pawła II” (Teatr Polski w Poznaniu), w naturalistyczny sposób przedstawiono ostatnie godziny życia Karola Wojtyły.

Za ten ostatni otrzymał (po raz drugi w historii jednogłośnie) „Laur Konrada”, najważniejszą nagrodę reżyserską w Polsce przyznawaną na Festiwalu Interpretacje w Katowicach i nagrodę reżyserską za oryginalność na Międzynarodowym Festiwalu Boska Komedia i Paszport Polityki w kategorii „Teatr”.

W prowadzonym przez niego Teatrze Współczesnym w Szczecinie stawia na odkrywanie młodych artystek i poszukiwanie nowych języków teatru. Mottem instytucji jest fraza - „Teatr, który słucha”, wskazując, że widzowie i społeczności z którą artyści współpracują powinni być źródłem inspiracji i podejmowanych przez teatr tematów. Właśnie w taki sposób powstał też ostatni spektakl Skrzywanka - "Spartakus. Miłość w czasach zarazy”, przejmujący obraz stanu polskiej psychiatrii dziecięcej, stworzony na podstawie przejmujących reportaży Janusza Schwertnera, wywiadów z rodzicami osób LGBTQ+ znajdujących się w systemie psychiatrii, przy udziale niemal czterdziestu osób znajdujących się w różnych grupach eksperckich. Spektakl kończy się ślubami par osób jednopłciowych odbywającymi się „niezgodnie z obowiązującymi przepisami RP” na deskach teatru.

W swojej pracy, poza działaniem artystycznym, bardzo istotne są dla niego działania społeczne oraz pedagogiczne. Jest autorem spektakli dla dzieci i młodzieży, oraz często prowadzi warsztaty skupiające się na pracy z grupami, o których teatr często zapomina.

Skrzywanek jest autorem dramatów „Pogrom alfonsów, Warszawa 1905”, oraz „To my jesteśmy przyszłością!”. Oba teksty docenione zostały w konkursie - Gdyńska Nagroda Dramaturgiczna, znajdując się w gronie tekstów zakwalifikowanych do półfinałów. Jego ostatni dramat „Dziewczyny z podziemia” stworzony na podstawie wywiadów z afgańskimi uchodźczyniami został wystawiano w legendarnym teatrze Ilkhom w Taszkiencie, gdzie wzbudził ogromne emocje. Autorytarny rząd Uzbekistanu próbował przy pomocy uzbrojonej Gwardii Narodowej wstrzymać premierę, po lokalnych i międzynarodowych protestach wycofano się z decyzji, spektakl jest grany do dziś.