Co czyta krytyk filmowy?

Gościem poniedziałkowej "Półki z książkami" był Adam Kruk. Krytyk filmowy, publicysta (m.in. „Dwutygodnik”, „Kino”, „Ekrany”), animator kultury. Autor projektów Flaneur Kulturalny, Popvictims.pl, Polish Cinema for Beginners. Laureat Nagrody im. Krzysztofa Mętraka (2012).

Krytyk filmowy czyta dużo, książek ma mnóstwo, pisze po nich, zagina rogi, raczej nie szanuje.

POSŁUCHAJ:

W ciągu kilku tysiącleci swojej historii Sycylia wielokrotnie była sceną okrutnych wojen, cierpienia i przemocy. Ta słoneczna wyspa wraz ze swymi plażami, gajami oliwnymi i zabytkami architektury antycznej nieraz pogrążała się w głębokim mroku. Peter Robb, zafascynowany tym pełnym sprzeczności regionem, którego oszałamiające piękno kontrastuje z brutalnością doskonale zorganizowanych struktur przestępczych, oparł się pokusie mitologizacji Sycylii. Mafii w jego wydaniu daleko od romantyzmu, honor i lojalność zastąpiły bezwzględny terror, korupcja i krętactwo, a granice dzielące ją od świata wielkiej polityki niemal całkiem się zatarły. Książka otrzymała Nagrodę Literacką Premiera stanu Wiktoria im. Nettie Palmer w kategorii non-fiction 1997, została również uznana za Książkę Roku przez „The New York Times Book Review” i Nowojorską Bibliotekę Publiczną.

W 2014 roku Reni Eddo-Lodge, brytyjska dziennikarka i blogerka, opublikowała na Facebooku post zatytułowany „Dlaczego nie rozmawiam już z białymi o kolorze skóry”. Napisała w nim, że ma już dość wyjaśniania białym ludziom, jak czują się osoby o innym kolorze skóry, ma dość ich reakcji – od znudzenia i niezrozumienia po agresję. Ci, którzy sądzą, że biały kolor skóry jest „naturalny”, nie są w stanie pojąć, na czym polega rasizm, zwłaszcza ten ukryty, strukturalny. Po opublikowaniu postu Reni Eddo-Lodge została zasypana odpowiedziami. Jedni jej dziękowali, że otworzyła im oczy, inni, że wypowiedziała to, co sami czują. Książka Reni Eddo-Lodge jest próbą opisania tego doświadczenia w szerszym kontekście – kolonialnej historii Wielkiej Brytanii, ale też różnych współczesnych form dyskryminacji rasowej. Autorka pisze o własnych doświadczeniach, przytacza prace badaczy, nie pomija żadnego z ważnych aspektów rasizmu; pokazuje jego korzenie, pisze o uprzywilejowaniu białych, rasizmie strukturalnym i o czarnym feminizmie.

"Sejsmograf duszy" to tom składający się z najwybitniejszych tekstów filmoznawczych Marii Kornatowskiej oraz wspomnień przyjaciół, studentów i współpracowników. Niezwykłą wykładowczynię, piękną i kolorową postać Szkoły Filmowej wspominają: Krystyna Serejska-Olszer, Jolanta Dylewska, Agnieszka Holland, Gabriele Iacovone, Annette Insdorf, Małgorzata Kałuża, Grażyna Torbicka, Elżbieta Wittlin-Lipton, Tadeusz Szczepański, Filip Bajon, Sławomir Grünberg, Mariusz Grzegorzek, Andrzej Kołodyński, Grzegorz Królikiewicz, Ks. Andrzej Luter, Lech Majewski, Mitko Panov, Richard Peña, Zbigniew Rybczyński, Tadeusz Sobolewski, Zbigniew Wichłacz, Mariusz Wilczyński. "Do swojego uczelnianego statusu odnosiła się z autoironicznym dystansem, mianując się po włosku, rzecz jasna, „professoressą”, co trafnie podkreślało pewną dezynwolturę, z jaką uprawiała ten zawód, choć intelektualistką była znamienitą, cenioną i poważaną, a to przecież nie zawsze idzie w parze z naukowymi tytułami". Prof. Tadeusz Szczepański