Magdalena Kwapisz-Grabowska | (Nie)Moje obrazy
fot. mat. prasowe
Ostatnia wystawa Magdaleny Kwapisz-Grabowskiej w Galerii Sztuki Platon pod tytułem „Figury-Ikony” odbyła się w maju 2018 roku. Artystka zaprezentowała wówczas obrazy-portrety znanych kobiet ze świata sztuki i kultury. Widz został wówczas skonfrontowany z dwojakim przedstawieniem kobiecych postaci. Każda z bohaterek – „Ikon” ukazana została w sposób bardziej realistyczny, po to by następnie przekształcić się w swoją „Figurę”. Figury były zatem swoistą esencją i syntezą Ikon – ich neo-figuracją -, zbudowane z plam barwnych i zgeometryzowanych form. Poprzez ten specyficzny malarski proces eliminacji i syntezy, artystka „odrzuciła” wszystko to, co było zbędną „dekoracją” , by zbliżyć się do czystej formy, „otrzeć” się o abstrakcję, a poprzez nią do bezpretensjonalności i prawdy.
Inspiracją do najnowszej wystawy artystki “(Nie) Moje obrazy” stały się tym razem ikoniczne dzieła sztuki różnych epok, bardzo dobrze znane szerokiej publiczności.
Projekt może zaskoczyć widza zarówno samym tematem jak i jego realizacją. Sama Magdalena Kwapisz-Grabowska zauważa, że „tożsamość”, „chaos” i „muzyka” były dla niej „pojęciami-bytami”, niezmiennie - wręcz obsesyjnie - towarzyszącymi podczas pracy nad obrazami. Każde z tych pojęć odnosi się do problemów - nazwijmy je - „natury twórczej”, z którymi musiała zmierzyć się artystka w trakcie malowania.
Kwapisz-Grabowska zdaje sobie sprawę z niebezpieczeństwa jakie niesie za sobą malowanie obrazu, dla którego punktem wyjścia jest inne (bardzo znane) dzieło sztuki. Stąd budzące się w artystce wątpliwości i pytania o zasadność jej malarskiego projektu; „ (…) czy tożsamość artysty może być budowana na dorobku innych artystów. Czy „używanie” najwybitniejszych, najdroższych, najbardziej znanych obrazów wszech czasów nie jest czasem świętokradztwem. Bezczelnością ?!(..)” – pyta artystka. Jednakże, podobnie jak w innych dziedzinach tak i w malarstwie każde kolejne pokolenie artystów „stoi na ramionach” tj. „spuściźnie” swoich poprzedników, czerpiąc nie tylko inspiracje ale i naukę z twórczości dawnych Mistrzów.
Malarka jest jednak świadoma jak łatwo można ulec doskonałości „skończonego dzieła”, być przezeń „porażonym”, toteż zauważa:
„(…)proces powstawania obrazów nie zawsze był łatwy. Niektóre obrazy powstawały przez wiele dni, bo siła oryginałów była tak ogromna, że nie pozwalała na kreatywność, a wszelkie próby szły w kierunku nieudolnych, być może, kopii. Musiałam na chwilę zapomnieć, pozwolić zadziałać wyobraźni, zostawić w umyśle jedynie mgliste wspomnienie dzieła i jeszcze raz przystąpić do pracy.”
I tu wkrada się element „kontrolowanego chaosu”. Kwapisz-Grabowska notuje:
„(..)Każdy z nie(moich) obrazów jest nieco inny, tak jak inni są artyści i ich dzieła, z których czerpałam inspirację. Bo to te obrazy mnie prowadziły, to one są tutaj „gwiazdami”. Cechą wspólną był nieustający zachwyt nad ich ponadczasowym pięknem. Powoli i mozolnie odkrywałam je na nowo, każdy detal próbowałam przełożyć na własny język.(..)
Ten element kontrolowanego chaosu sprawił, że powstały obrazy tak różne w swojej stylistyce od tej, do której przyzwyczaiła nas artystka. Oczywiście było to nieuniknione, wszakże każdy z malarzy i każda z malarek, których prace stanowiły pierwowzory, to odrębne artystyczne indywidualności, które dzieli wiek, styl, geografia i historia. Inna była zatem siła i alchemia oddziaływania każdego z dzieł na artystkę. Czy jest możliwe sprowadzenie kilka wieków dziejów malarstwa i stylów do wspólnego mianownika „malarskiej materii”? Z drugiej strony należy przyznać, że wyzwanie wydaje się być niezwykle fascynujące i pociągające. Magdalena Kwapisz-Grabowska jest tego świadoma, być może stąd jej próba wytłumaczenia tej różnorodności i pozornego chaosu analogią do muzyki:
„(…)Najwłaściwsze byłoby porównanie do muzyki. Ta wystawa to uderzenie tylko w niektóre klawisze, chaos dzięków - obrazów. Tak jakby muzykę klasyczną przełożyć na jazz. Trzeba rozbić obraz i poskładać go na nowo według nowych, moich zasad. Tylko w ten sposób można pokusić się o jakość, inaczej będzie to tylko smutne i zasadniczo bezwartościowe kopiowanie.(…)”
"(Nie)Moje obrazy" Magdaleny Kwapisz-Grabowskiej to malarski dialog artystki z wiecznie obecnymi i bardzo popularnymi w powszechnej świadomości wielkimi dziełami malarzy różnych epok. Malarka podjęła wyzwanie zmierzenia się z „perfekcją skończonego dzieła” kultowych malarzy. Obrazy artystki, będące również hołdem złożonym dawnym Mistrzom, możemy z jednej strony uznać za parafrazy malarskie znanych z historii sztuki dzieł, z drugiej zaś próbę ich współczesnej malarskiej reinterpretacji poprzez abstrahowanie i syntezę form, balansowanie na granicy abstrakcji i neo-figuracji.
O ARTYSTCE:
Magdalena Kwapisz Grabowska urodziła się w Gliwicach. W 1999 roku ukończyła krakowską Akademię Sztuk Pięknych (filia Katowice), uzyskując dyplom z wyróżnieniem w pracowni druku wklęsłego oraz malarstwa. Od tego czasu brała udział w wielu wystawach w Polsce i za granicą, a jej obrazy znajdują się w kolekcjach prywatnych na całym świecie. Otrzymała wyróżnienie w międzynarodowym konkursie Chelsea International Fine Art Competition, NY. W 2015 zrealizowała studium w zakresie teorii malarstwa na Universität der Künste w Berlinie.
WYBRANE WYSTAWY:
2000 Empik Gallery, Gliwice, Poland
2000 Group Exhibition, BWA, Katowice, Poland
2001 Pod Nad Art Gallery, Tarnowskie Góry, Poland
2008 Art Gallery Marziart, Hamburg, Germany
2009 ARTPrize - Grand Rapids, USA
2011 Within young figurative painting, Platon Contemporary Art Gallery, Wrocław, Poland
2011 Summer in the City, Platon Contemporary Art Gallery, Wrocław, Poland
2012 Paintings, SDA, Warszawa, Poland
2012 Parallax AF - Londyn, United Kingdom
2012 Cechmanowicz Art Gallery, Poznań, Poland
2012 National Filharmonie, Platon Contemporary Art Gallery, Wrocław, Poland
2012 Imprimatvr Bennale - San Martino dell’Argine, Italy
2012 Sensual Figures, Platon Contemporary Art Gallery, Wrocław, Poland
2010 ARTPrize - Grand Rapids, USA
2012 Parallax AF - New York, USA
2013 Summertime, Pionova Art Gallery, Gdańsk, Poland
2013 Inne / Others, Pionova Art Gallery, Gdańsk, Poland
2014 Intimate figures, NEXT Art Gallery, Bydgoszcz, Poland
2014 Intimate figures, Kuratorium Art Gallery, Warszawa, Poland
2014 Figures, CCDRD Gallery, Berlin, Germany
2014 XII Warsaw Art Fair, Warsaw, Poland
2015 Napiórkowska Art Gallery, Warszawa, Poland
2016 Figures, Bohema Art Gallery, Warszawa, Poland
2016 Sensitive Figures, POSK Art Gallery, London, United Kingdom
2018 XVI Warsaw Art Fair, Warsaw, Poland
2018 Figures – Icons, Platon Contemporary Art Gallery, Wrocław, Poland
2018 ART GWANGJU 18, South Korea
2019 Figures – Demand of Simplicity, Art Gallery, Ostrów Wielkopolski, Poland
2019 Figures – Pieces of Reality, Art Gallery Brama, Gliwice, Poland
2019 XVII Warsaw Art Fair, Warsaw, Poland
2019 Night of Museums, event at Platon Contemporary Art Gallery, Wrocław, Poland
2020 One_Ona, Platon Contemporary Art Gallery, Wrocław, Poland
2020 Pandemic Exhibition COVID 19, Berlin, Germany
2020 A portrait has many names, Kolekcjoner Art Gallery, Tytano, Krakow, Poland
2021 Figures In Diversity, virtual exhibition
2021 "Women", Art Gallery Vinci, Poznań, Poland
STRONY:
https://platon.pl/artysta/magdalena-kwapisz-grabowska/
