Płyta tygodnia: „Wiszące ogrody”

"Wiszące ogrody" (fragment tytułu piosenki Paolo Conte ‘Wiszące ogrody już się przeżyły”, którą też usłyszymy na płycie ) to studyjny krążek z dziesięcioma piosenkami klasyków: wspomnianego Conte, Bertolta Brecht'a, Kurta Weill'a, Nicka Cave'a oraz ukochanego przez artystkę i obecnego w jej życiu od początku Jacques’a Brela.

Tego albumu miało nie być. Artystka przygotowała co prawda recital z tym repertuarem, ale nie planowała go opublikować. Dopiero uporczywe pytania i nalegania fanów doprowadziły do nagraniowej sesji. Stąd też pomysł na brzmienie utworów – artystce i zespołowi zależało na oddaniu nastroju i energii panującej na koncertach.

To piosenki niosące wielki ładunek energetyczny i emocjonalny. Złożona z nich opowieść prowadzi słuchacza przez pełne namiętności ludzkie życie, smutno - zabawne, wulgarne, wyzywające, niewinne. Życia, dla których wspólnym mianownikiem wciąż pozostaje nadzieja, że gdzieś jest piękno, za którym tęsknimy. Że w każdym człowieku, niespodziewanie, możemy odkryć świetlistość i dobro, którego - zważywszy na okoliczności - nie spodziewamy się zobaczyć. W entuzjastycznej nadekspresji i szaleństwie, w szepcie na granicy słyszalności, w gorzkiej prawdzie, czasem w lekkości bytu, a czasem tylko we wspólnym poszukiwaniu wiszących ogrodów, znajdujemy nas samych.

Katarzynie Groniec i w studiu, i na scenie od pewnego czasu towarzyszą wrocławianie. Tak jest i na tym albumie. Znakomita sekcja grupy Mikromusic (Robert Szydło na basie, Łukasz Sobolak na perkusji), gitara w rękach Bartka Miarki, różne instrumenty klawiszowe Łukasza Damrycha, który tez całość zaaranżował i jest producentem muzycznym płyty. Mastering materiału to dzieło Marcina Borsa.